روش های حل پرخاشگری و خشونت:
Ø برای درمان پرخاشگری در دانش آموزان اولین گام این است که نوع پرخاشگری آن ها و علت آن را براساس توضیحاتی که ارائه شد شناسایی کنیم؛ و پرخاشگری را به صورت موردی برطرف نماییم.
Ø همچنان که ذکر شده مهم ترین علّت پرخاشگری عقده حقارت و احساس کمبود در درون فرد می باشد، برای درمان این کار باید برای دانش آموز احترام قائل شد با او ارتباط برقرار کرد ، او را در تصمیم گیری ها دخالت داد، او را در کارهای گروهی موفقیت آمیز شرکت داد، در مدرسه او را در انجمن ها و شورای دانش آموزی جای داد و به او مسئولیت داد .
Ø به جای مدیریت کلاسی و مدیریت مدرسه رهبری کنید باید در قلب آن ها نفوذ کنید و از حالت رسمی خارج شوید، با مهر و محبت با دانش آموزان رفتار کنید تا آن ها شما را دوست داشته باشند و از دستورات شما با جان و دل پیروی کنند، اگر نتوانید در دل آن ها نفوذ کنید نمی توانید هیچ کار خاصی را انجام دهید و پیچ برنامه تربیتی موثر نخواهد بود.
Ø در مورد فرد پرخاشگری که الگو پذیری عامل این گونه رفتار او بوده، باید روی الگوی او کار کرد و راه های دیگری جز پرخاشگری را به آن الگو آموخت.
Ø اگر پرخاشگری در اثر ناکامی به وجود آمده باشد، بایستی دانش آموزان ناکام را در رسیدن به اهداف مطلوب و دوست داشتنی کمک کنیم.
در مواردی که علت پرخاشگری اضطراب است، باید از نگرانی درونی و اضطراب وی مطلع شویم، ورزش کردن برای این افراد بسیار مؤثر است و باعث تخلیه هیجانی می شود.
Ø در کشمکش های درونی بایستی دانش آموزان را از حالت دوگانگی خارج ساخت. کمک به آن ها در تصمیم گیری، باعث می شود که بیاموزند به حالت های دوگانه درونی خود پایان بخشند.
Ø در پاره ای از موارد دانش آموز افسرده پرخاشگری شدیدی از خود نشان می دهد. در این میان لازم است به این نکته پی ببریم که او چه چیز دوست داشتنی را از دست داده و چگونه می شود مورد از دست رفته را برای او جبران کنیم.
Ø با دانش آموزی که در مدرسه خشونت می کند باید طبق قانون و مقررات خاص برخورد کرد. دانش آموزان باید متوجه باشند که رفتار پرخاشگرانه پذیرفته و در مدرسه قابل تحمل نیست. ( در زمان شروع سال تحصیلی قوانین و مقررات مدرسه به خوبی به آن ها تفهیم شود).به آرامی امّا به طور قاطع با دانش آموز پرخاشگر برخورد شود.
Ø چنان چه نوع پرخاشگری دانش آموز خصمانه است، بایستی او را از آزار و اذیت کردن دور کنیم تا مجبور نباشد برای تلافی و انتقام، افراد دیگر را اذیت کند؛ و اگر پرخاشگری از نوع وسیله ای است، بایستی راه های دیگری را جهت مطرح کردن وی بر گزینیم تا او ناچار نباشد از روش خشونت برای جلب توجه استفاده کند.
Ø با راهکاهای به موقع دانش آموز پرخاشگر را از موقعیت دور کنید.
Ø به موقع خانواده را در جریان پرخاشگری فرزندشان قرار دهید و بررسی کنید که در خانواده چگونه با کودک برخورد می شود؟ آیا دانش آموز فیلم های خشونت آمیز را نگاه می کند و ...
Ø مهارت های حل تعارض را به معلمان، عوامل اجرایی مدرسه و دانش آموزان آموزش دهید.
Ø بعد از فرونشاندن خشونت دانش آموز او را وادار کنید که علّت پرخاشگری خود را بنویسد و در این رابطه فرم های انضباطی به وی بدهید تا آن ها را تکمیل کند.
Ø دانش آموز پرخاشگر را به مشاور مدرسه معرفی کنید.
Ø دانش آموز را در فعالیت های گروهی مانند انجمن ها و شورای دانش آموزی درگیر کنیدو وی را به انجام خدمات اجتماعی ترغیب کنید.
Ø به دانش آموز یاد بدهید که خود را درگیر فعالیت هایی کند که احتمال کم تری دارد منجر به خشونت شود مانند نقاشی کردن، کار با خاک رس، قدم زدن، توپ بازی، مقاله نوشتن، روزنامه دیواری نوشتن ، ورزش ، بازی‌های مناسب و ...
Ø در مواقع پرخاشگری دانش آموزان با نشان دادن صبر و متانت بزرگی خود را ثابت کنید .
Ø سطح بینش دینی و اخلاقی نوجوانان را بالا ببرید.
Ø یکی از علل پرخاشگری احساس بی عدالتی می باشد بنابراین باید این را در نظر داشته باشید که تا جایی که می توانید با عدالت برخورد نمایید، در این زمینه اطلاع رسانی درست هم می تواند خیلی کمک کننده باشد چون گاهی شما با عدالت برخورد می کنید ولی دانش آموز به علت نا آگاهی احساس بی عدالتی می کند.
Ø نیازها و خواسته های دانش آموزان را به طور منطقی و به دور از افراط و تفریط برآورده کنید.
Ø از توهین و ناسزا گفتن به آنان و یا مقابله به مثل نمودن با آنها خودداری کنید.
Ø از تهدید و ترساندن آنان خودداری کنید.
Ø دانش آموزان را به عفو و گذشت عادت دهید.
Ø به آن ها یاد دهید به درستی انتقاد کنند تا خود را به طور صحیحی تخلیه کنند و آرامش پیدا کنند. .
.: Weblog Themes By Pichak :.
