اول فنجانت را خالی کن
وقتی میخواهی فنجانت را پر کنی لازمه اش این است که ابتدا خالی اش کنی!!!
تا به حال شده است با کسی سر و کله بزنی،بحث کنی،مجادله کنی،تو سر و کله هم بزنید،معلوم است که شده این که پرسیدن ندارد.ولی تا حالا شده فکر کنی طرف اصلا تو یه فاز دیگه است.اصلا حرف هم دیگر را نمیفهمید.یا طرف بگوید گوشم از این حرفا پر است.یا برعکس شما بفهمید گوشتان از حرفهایی که میزند پر است.اصلا نمی توانید حرف های هم را قبول کنید.شده است!!
فکر کن ببین چند سال داری،بیست،سی،چهل.....حالا هر چه قدر، تو این مدت زمان چه مزخرفات و خزعبلاتی را وارد ذهنت کردی،البته از نظر خودت اندیشه های است برتر،میدانم.امالحظه ای به خودت و به افکارت شک کن،میبینی با چه چیزهایی پر شده است.حداقل نیمی از آن چرند و پرند است.
خب آیا نباید برای پر کردن فنجانت ابتدا باید خالیش کنی!!!
استاد دانشگاه به نزد یکی از اساتید ذن رفت تا در مورد ذن تحقیق کند. همانطور که پروفسور در مورد ذن صحبت می‌نمود و می‌خواست از چند و چون آن سردربیاورد، استاد ذن در کمال سکوت و آرامش شروع به سرو چای نمود. وقتی داشت چای را در فنجان پروفسور می‌ریخت بدون هیچ واهمه‌ای آنقدر چای را در فنجان ریخت که لبریز شد و از کناره‌های فنجان سرازیر شد. پروفسور با دستپاچگی گفت: «فنجان پر شده! داره لبریز می‌شه!»
استاد ذن در کمال وقار و متانت نگاهی به وی انداخت و پاسخ داد: «شما هم مثل این فنجان هستید. چگونه ذن را به شما نشان دهم و در مورد آن توضیح دهم وقتی این چنین پر هستید. ابتدا فنجان‌تان را خالی کنید»!
در متن اصلی این حکایت بعضی از کامنت‌ها جالب بود. من یکی دو نمونه از آنها را هم ترجمه کردم تا ببینیم چگونه از یک حکایت واحد چندین درس مختلف گرفته می‌شود.
* اگر فکر می‌کنید چیزی از مقوله‌ای که می‌خواهید یاد بگیرید می‌دانید، مطمئن باشید هیچ‌وقت چیزی یاد نمی‌گیرید.
* عقاید فسیل‌شده و تعصب همیشه مانع از دیدن حقیقت است!
* این داستان به من اثبات کرد که برای یادگیری موضوع یا مبحثی باید همه محفوظات قبلی‌ام را فراموش کنم.
* حتی اگر از دانش و اطلاعات بسیاری هم برخوردار باشی، باید نسبت به این ایده که هنوز خیلی‌چیزها برای یادگیری وجود دارد، کاملا باز و بی‌تعصب باشی.
* فکر می‌کنم استاد ذن می‌خواست به پروفسور نشان دهد که انسان نمی‌تواند برای مدت طولانی فقط ذخیره کننده علم یا هنری باشد بلکه بهتر است برای ایجاد تعادل در زندگی گاهی هم بخشنده آن باشد!
.: Weblog Themes By Pichak :.
